Door Marcel van der Weijden anno 1999.
10 Dendrobatidae Nederland bestaat 10 jaar! Leuk hè? Maar wat is dat nu, 10 jaar?! In het bestaan van de vereniging is onze aardkluit slechts 10 maal rond de zon geslingerd. En da’s niet zoveel als we bedenken dat de zon ons al 4½ miljard jaar heeft zien langs gaan. Maar 10 jaar is ook niet niks. Wij mensen hebben namelijk iets met het getal 10. Waarom toch? Oké, we hebben 10 vingers, 10 tenen en 10 geboden. We rekenen ook met 10-tallen. Waarschijnlijk omdat de Mesopotamiërs (waar wij de kunst van hebben afgekeken) met hun vingers maar tot 10 konden tellen. Behalve die Angelsaksen, die tellen tot 12, maar ja, die vinden ook dat het pas gaat vriezen bij 32 graden... Om terug te komen op het getal 10. Voor het vieren van ons jubileum vind ik het wel een geslaagd nummer. Zeker als ik bedenk hoe het allemaal begon, in het nog niet zo grijze verleden. 10 jaren van groei na een onstuimig begin. Ik vind het dan ook een memorandum waard. Ik ben weliswaar vanaf dit jaar geen bestuurslid meer maar aangezien ik vanaf de oprichting van de vereniging er bij geweest ben, weet ik er wel wat van af. Ik zal de appels van mijn geheugen er even afschudden en er wat over vertellen. Pak een biertje en lees mee...
In den beginne.
De geboorte van Dendrobatidae Nederland vond plaats in 1989. Maar eigenlijk moeten we terug naar het tijdstip van conceptie. Altijd een interessant moment.
De conceptie.
Er waren eens, in 1982, een aantal terrarianen in het schoone Twenthe (ik ga niet uitleggen waar dat ligt). De één hield het met slangen, de ander deed het met hagedissen of kikkers. Zij kwamen bijeen, spraken en zagen dat het goed was. En zie, ‘PaluTerra - werkgroep voor herpetologie en terrariumkunde Nijverdal e/o’ was geboren. Initiator was Johan Broens, later voorzitter en Adrie Kodde (mijn biologieleraar op de Havo). Leden van het vroegste uur Hans Zwoferink, Henk Ooms, Erik Wevers en een paar maandjes later ook ondergetekende, toen 16 lentes jong. Helaas is Johan vorig jaar april gestorven. Hij werd 50 jaar. PaluTerra gedijde een aantal jaren, organiseerde een paar tentoonstellingen, excursies, lezingen enzovoorts. Kortom, een echte werkgroep, niet lullen, handen uit de mouwen. Maar bovenal een gezél-lige club.
De allereerste Kikkerdag.
En toen, in 1987, broeide bij de gifkikkermannen van PaluTerra - Hans, Henk en Erik - het idee om een speciale kikkerdag te organiseren. Immers, het leger van pijlgifkikkerhouders groeide gestaag en uit den lande bleek er voldoende animo te zijn voor een kikkerdag (toen nog uitgesproken met kleine ‘k’). En zo geschiedde. Een kleine 80 mensen werden persoonlijk aangeschreven en er werd landelijke bekendheid aan gegeven. Op 28 mei 1988 was het dan zover in “De Poort van Twente” in Rijssen. De Liefhebbersdag Dendrobatidae’88, de eerste Kikkerdag (met grote ‘K’) was een feit! Er werden kikkers geruild, verkocht, gekocht en ook bouwpakketten voor kweekterraria, biologische larven-filtersystemen, voedseldieren e.d. Erik gaf zijn eerste lezing voor zo’n groot publiek. Het was wel wennen voor hem, maar hij is er groot van geworden. Veel nu nog bekende kikkermen-sen zagen we toen ook; de Van Dam’s, Verkade’s, Baars’en, de Van Dijk’s schieten me zo te binnen. Leuk detail: met een omzet van zegge en schrijve f 151,00 maakten we een winst van 11,70 (!).
De balans opmaken.
Op De Kikkerdag werd ook een enquê-te gehouden. Want dat doen wij Neder-landers, wij houden enquêtes. De bezoekers vonden de dag zeer geslaagd. Eindelijk voelden ze zich serieus genomen. De slangen hadden hun Slangendag, de salamanders hun Salaman-derdag en nu werd het inderdaad tijd voor de kikkers! Kortom, velen waren wel warm te krijgen voor meer van dit soort bijeenkomsten. De fundamenta-listen onder hen stelden op perden zelfs om een kikkerdoelgroep op te richten. Terug naar de vergadertafel dus. We discussieerden binnen PaluTerra om deze werkgroep om te vormen tot een echte kikkervereniging. Dat ging toch niet door maar de kiem voor een landelijke vereniging was gelegd. Uiteindelijk werd namelijk besloten een aparte vereniging op te richten: NDD, de ‘Nederlandse Doelgroep Dendrobatidae’. Met een lening van f 100,= van PaluTerra werden 160 bekende liefhebbers aangeschreven, de ‘personal touch’. In binnen- en buitenland werd verder bekendheid gegeven aan de Nederlandse Doelgroep Dendrobatidae om animo te wekken. Deze bleek ruimschoots aanwezig. NDD Het bekende verenigingslogo werd ontworpen door een ander lid van PaluTerra, de vermaarde Gerard Dute, die ook al het PaluTerra-logo ontwierp.
De geboorte van een instituut!
Per 1 januari 1989 was de Nederlandse Doelgroep Dendrobatidae geboren (hand op je hart en even Het Volks-lied....). De verloskundigen waren Hans (algemeen manager), Henk, Erik en ondergetekende (secretariaat). Het verenigingsblad ‘Doelgroep Magazine’ verscheen voortaan tweemaandelijks.
De pubertijd.
De Nederlandse Doelgroep Dendrobatidae groeide sneller dan ooit verwacht en had al snel honderden leden. De Kikkerdagen trokken steevast volle zalen waardoor we al snel naar ruimere locaties moesten uit-wijken. Een luxeprobleem.
En nu ook officieel.
De NDD was tot 1991 een vereniging zonder statuten en niet notarieel bekrachtigd. Er was behoefte om de juri-dische aansprakelijkheid van de be-stuurders beter in te kapselen. Bovendien speelde in die tijd de discussie rond de nieuwe Flora- en Faunawetge-ving waarop de NDD enig inspraak ambieerde. Er was ook sprake van een verbod op het houden van kikkers mits men lid was van een erkende vereniging. Dat is er overigens nog niet van gekomen, maar de politiek kan rare sprongen maken...
Eindelijk volwassen.
Op 22 februari 1991 werd uiteindelijk de Nederlandse Doelgroep Dendrobatidae door de notaris officieel bekrachtigd onder de nieuwe naam Dendrobatidae Nederland en ingeschreven in de Kamer van Koophandel en Fabrieken. Dendrobatidae Nederland staat nu bekend als v40076457. In onze maatschappij ben je eenmaal niets als wel een nummer.
Epiloog.
In al die jaren heeft DN een relatie weten op te bouwen met vele nationale en internationale experts, instituten, overheden en meer. Tweemaal per jaar een Kikkerdag, ga er maar aan staan! Natuurlijk is ook het reilen en zeilen van de vereniging, de leden en het bestuur niet zonder controverse gebleven. Maar in die zin is DN gewoon een afspiegeling van de maatschappij. Ik vind dat de boventoon heeft gevoerd dat veel leden gewoon plezier aan het houden van pijlgifkikkers hebben gehad en dat DN daar zeker aan toe heeft bijgedragen. Mijn bestuursperiode zit er na 10 jaar op. Tijd om de fakkel over te dragen. Hans, Henk, Erik en ik begonnen in 1989 met enkele tientallen leden, de vereniging sloot 1998 af met 563 leden waarvan 16 uit het buitenland (tot Japan toe!). Dat vind ik wel een leuke ‘erfenis’. Nu in 1999, twee jaar voor het nieuwe millennium (ja-ha, want dát begint echt pas in 2001) staan we aan het begin van een nieuw decennium. Ik spreek de wens uit dat het komende decennium even boeiend zal zijn als het vorige is geweest!