Hyloxalus

Hyloxalus Jiménez de la Espada, 1870
 

Het geslacht Hyloxalus bevat soorten die vóór de revisie van Grant et al. (2006)  jaren lang tot het geslacht Colostethus behoorden, tezamen met H. azureiventris die voorheen de enige soort was in het geslacht Cryptophyllobates (Lötters et al., 2000). Algemeen wordt aangenomen dat het geslacht Hyloxalus nog verder opgesplitst zal worden zodra er meer gegevens bekend zijn. Zo is het niet ondenkbaar dat het geslacht Cryptophyllobates weer in gebruik zal worden genomen, evenals het geslacht Phyllodromus (Jiménez de la Espada, 1875), en mogelijk nog één of meer nieuwe geslachten.

Kenmerken: De soorten uit dit geslacht zijn dagactief. Er zijn zowel kleine als middelgrote soorten variërend tussen 20 tot 40 mm groot. De meeste soorten zijn onopvallend gekleurd. Slechts enkele soorten zijn opvallend gekleurd. Over de aanwezigheid van huidgif is niet veel bekend. Mogelijk is huidgif bij alle soorten afwezig, zelfs bij de opvallend gekleurde soorten. De meeste soorten hebben een zeer watergebonden leefwijze. Ze komen voor langs beekjes waar ze zich ook graag ophouden op stenen die boven het water uitsteken. Bij gevaar springen de dieren in het water om zich onder water te verbergen voor predatoren. Slechts enkele soorten komen ver van stromend water voor. Bij de voortplanting vindt (voor zover bekend) geen kopamplexus plaats. Legsels zijn met 10 tot 30 eieren vrij groot. Uitgekomen larven worden door het mannetje allemaal in één keer naar plassen en poeltjes op de grond gebracht. Alleen van Hyloxalus chlorocraspedus is bekend dat de larven worden afgezet in waterhoudende planten. De larven zijn omnivoor, en carnivoor bij H. chlorocraspedus. Kannibalisme onder Hyloxalus larven is niet bekend.

Verspreiding: Het verspreidingsgebied van Hyloxalus soorten reikt aan de westzijde van de Andes van Panama, via Colombia en Ecuador, tot Peru. Aan de oostzijde van de Andes reikt het verspreidingsgebied van de Venezuelaanse Andes, via Colombia, Ecuador, en Peru, tot Bolivia en het oostelijke Amazonebekken gelegen tussen Bolivia en Venezuela.

Hyloxalus:

• Hyloxalus abditaurantius (Silverstone, 1975)

• Hyloxalus aeruginosus (Duellman, 2004)

• Hyloxalus anthracinus (Edwards, 1971)

• Hyloxalus argyrogaster (Morales & Schulte, 1993)

• Hyloxalus awa (Coloma, 1995)

• Hyloxalus azureiventris (Kneller & Henle, 1985)

• Hyloxalus betancuri (Rivero & Serna, 1991)

• Hyloxalus bocagei Jiménez de la Espada, 1870

• Hyloxalus borjai (Rivero & Serna, 2000)

• Hyloxalus breviquartus (Rivero & Serna, 1986)

• Hyloxalus cevallosi (Rivero, 1991)

• Hyloxalus chlorocraspedus (Caldwell, 2005)

• Hyloxalus chocoensis Boulenger, 1912

• Hyloxalus delatorreae (Coloma, 1995)

• Hyloxalus edwardsi (Lynch, 1982)

• Hyloxalus elachyhistus (Edwards, 1971)

• Hyloxalus eleutherodactylus (Duellman, 2004)

• Hyloxalus exasperatus (Duellman & Lynch, 1988)

• Hyloxalus excisus (Rivero & Serna, 2000)

• Hyloxalus faciopunctulatus (Rivero, 1991)

• Hyloxalus fallax (Rivero, 1991)

• Hyloxalus fascianigrus (Grant & Castro-Herrera, 1998)

• Hyloxalus fuliginosus Jiménez de la Espada, 1870

• Hyloxalus idiomelus (Rivero, 1991)

• Hyloxalus infraguttatus (Boulenger, 1898)

• Hyloxalus insulatus (Duellman, 2004)

• Hyloxalus italoi Páez-Vacas et al., 2010

• Hyloxalus lehmanni (Silverstone, 1971)

• Hyloxalus leucophaeus (Duellman, 2004)

• Hyloxalus littoralis (Péfaur, 1984)

• Hyloxalus maculosus (Rivero, 1991)

• Hyloxalus maquipucuna (Coloma, 1995)

• Hyloxalus marmoreoventris (Rivero, 1991)

• Hyloxalus mittermeieri (Rivero, 1991)

• Hyloxalus mystax (Duellman & Simmons, 1988)

• Hyloxalus nexipus (Frost, 1986)

• Hyloxalus parcus (Rivero, 1991)

• Hyloxalus patitae (Lötters et al., 2003)

• Hyloxalus peculiaris (Rivero, 1991)

• Hyloxalus peruvianus (Melin, 1941)

• Hyloxalus pinguis (Rivero & Granados-Díaz, 1990)

• Hyloxalus pulchellus (Jiménez de la Espada, 1875)

• Hyloxalus pulcherrimus (Duellman, 2004)

• Hyloxalus pumilus (Rivero, 1991)

• Hyloxalus ramosi­ (Silverstone, 1971)

• Hyloxalus ruizi (Lynch, 1982)

• Hyloxalus saltuarius (Grant & Ardila-Robayo, 2002)

• Hyloxalus sauli (Edwards, 1974)

• Hyloxalus shuar (Duellman & Simmons, 1988)

• Hyloxalus sordidatus (Duellman, 2004)

• Hyloxalus spilotogaster (Duellman, 2004)

• Hyloxalus subpunctatus (Cope, 1899)

• Hyloxalus sylvaticus (Barbour & Noble, 1920)

• Hyloxalus toachi (Coloma, 1995)

• Hyloxalus utcubambensis (Morales, 1994)

• Hyloxalus vergeli (Hellmich, 1940)

• Hyloxalus vertebralis (Boulenger, 1899)

• Hyloxalus whymperi (Boulenger, 1882)

• Hyloxalus yasuni Páez-Vacas et al., 2010

Geciteerde literatuur:

Mannophryne Excidobates