Gifkikkers vormen een superfamilie, de Dendrobatoidae, van meer dan 300 soorten die voorkomen in Midden- en Zuid‑Amerika. De Nederlandse namen gifkikker en pijlgifkikker, verwijzen naar de giftigheid van de kikkers en het feit dat het gif door inheemse stammen in het regenwoud gebruikt wordt om pijlpunten voor de jacht van gif te voorzien.

Gifkikkers komen voor in het zuidoosten van Nicaragua (Allobates talamancae, Dendrobates auratus en Oophaga pumilio). Vanaf hier loopt het verspreidingsgebied langs de Caribische kant van de centrale bergketens in Costa Rica tot in Panama, waar ze van de Caribische kust tot aan de Pacifische kust voorkomen.

Over het verspreidingsgebied worden verreweg de meeste gifkikkers in het tropisch regenwoud gevonden. Deze regenwouden worden bewoond van zeeniveau tot in hooggelegen nevelwouden, maar niet boven 4000 meter boven zeeniveau.

Nagenoeg alle soorten Dendrobatoidae zijn dagactief. Slechts van Aromobates nocturnus is bekend dat deze volledig nachtactief is. Vele soorten zijn echter behalve dagactief ook actief in de vroege ochtend- en avonduren wanneer het donker is (Hilje & Yglesias, 2009). Zo laten mannetjes al vroeg in de ochtend hun roep horen. Daarnaast is ook

Al vanaf tientallen meters afstand is de aanwezigheid van gifkikkers in het regenwoud te horen. Iedere soort heeft zijn eigen kenmerkende roep (Santos et al., 2014). Zowel de kleurrijke als bruingekleurde gifkikkers vallen op door een grote verscheidenheid aan trillers, een- of meertonige heldere klanken die meestal uitsluitend door de mannetjes worden voortgebracht. 

Het bouwplan van volwassen gifkikkers is sterk gelijkend aan dat van alle andere padden en kikkers. Ze hebben een goed ontwikkeld skelet en stevige spieren om zich op het land goed te kunnen verplaatsen. De achterpoten van de soorten die zich tussen de rotsen van sterk stromende beken ophouden zijn dikker dan die van klimmende en bodembewonende soorten. Gifkikkers hebben vijf tenen en vier vingers waartussen soms vliezen aanwezig zijn.

Net als alle andere amfibieën, vervellen gifkikkers met enige regelmaat. Vervellende kikkers eten hun vervelde huid, al tijdens het vervellen, volledig op. Restanten van vervellingen zoals reptielen vaak achterlaten worden niet teruggevonden. 

Meerdere soorten kikkers houden in één kikkerbak is, net zoals het houden van kikkers in combinatie met andere dieren dan kikkers, een wens van veel hobbyisten. Er zijn echter gezondheidsrisico’s aan verbonden voor de soorten die gecombineerd worden. Natuurlijk willen we niet dat onze dieren door het combineren stress krijgen, vaak met ziekte tot gevolg, of overlijden. Die kans is er echter altijd. Combinaties die bij de één goed...

Allereerst worden de kikkers afzonderlijk in kleine plastic bakken geplaatst met op de bodem enkele lagen keuken papier die vocht opnemen om zo een goede luchtvochtigheid te hebben.
De bakjes die hiervoor gebruikt worden moet makkelijk schoongemaakt kunnen worden.