Juni 2024
Op zoek naar Oophaga sylvatica ‘koi’ in Colombia
Tekst & foto’s: Julio Rodriguez, Vertaling: Philippe Vercamer
Na het horen van het nieuws dat er een nieuwe ‘koi’ populatie gevonden is in Colombia, vertrekt Julio Rodriguez onmiddellijk om deze in situ te gaan bekijken. Dit is zijn reisverslag.
De reis begint met een bezoek aan het Biopark La Reserva, een educatief reddingscentrum voor verhandelde wilde dieren die niet in het wild kunnen worden teruggebracht.
Hierna volgt een bezoek aan Tesoros de Colombia. Een kijkje nemen naar de lopende kikkerprojecten en natuurlijk om het maken van enkele prachtige foto’s.
Oophaga sylvatica gaan bekijken in Colombia is altijd een risicovol avontuur geweest. Het regenwoud in de regio’s waar de sylvatica’s allemaal voorkomen is erg kwetsbaar vanwege de grote gevaren in het gebied. Je moet je altijd zorgen maken over je veiligheid, omdat het een belangrijk drugsgebied is. Veiligheidsredenen waren dan ook de oorzaak dat de oorspronkelijke reis uitgesteld werd.
2 gidsen werden er 4 en van die lokale ‘korte wandelingen’ werden uitputtingsslagen van 4uur.
Julio, zijn schoonbroer en Brad Wilson lopen langs gevaarlijke paden om hun uiteindelijke doel te kunnen bereiken. Uitgedroogd en met zware regenval op de terugweg, konden ze toch de eerste dag met succes afsluiten. De volgende dag gaat meer richting de kust.
Het artikel beschrijf niet alleen een mooie zoektocht, ook de toegevoegde foto’s zijn adembenemend! Visuele aanrader dus!
Atelopus varius in Costa Rica. Is er nog hoop of dreigt er uitsterven?
Tekst: Cesar L. Barrio Amorós, Foto’s: Cesar L. Barrio Amorós & Jean Montero
Van Costa Rica zijn vier soorten bekend: Atelopus chiriquiensis, die sinds 1996 niet meer is gezien, A. senex, die sinds 1986 niet meer is gezien, en A. chirripoensis, vermoed wordt dat deze soort identiek is aan de Ecuadoraanse A. ignescens. De enige overlevende Atelopus is dus A. varius. Deze komt maar op 1 plaats voor en die plaats is zó beschermd, dat, met uitzondering van enkel herpetologen, niemand de kans kreeg om deze locatie te bezoek.
Er zijn zeven locaties waar de soorten teruggevonden worden, genoemd en genummerd naar de 3 morfen die er gevonden worden. Dit artikel bespreekt de ontdekking van een 8ste locatie en de mogelijke uitsterving van populatie A. Van alle overlevende populaties in Costa Rica, heeft er slecht één een normale dichtheid. De oorzaken en bedreigingen ontdekt u in dit artikel, evenals wederom prachtige foto’s van deze uitzonderlijke kikkersoort.
Reputatiebeheer in het landschap Dierenwelzijn
Tekst & foto’s: Sander Bauer
Onze gifkikkervereniging heeft een sterke naam op het gebied van tropische amfibieën en natuurbescherming. Toch weet niet iedereen waar Dendrobatidae Nederland voor staat en op zulke momenten wordt dus duidelijk dat er als bestuur een aantal stappen moet zetten.
Onze eingste Sander Bauer gaat daarom op queeste om doorheen het wetenschappelijke en hobbymatige landschap te lobbyen.
Anolis allogus – een goede metgezel voor pijlgifkikkers in een terrarium
Tekst: Thomas Ackermann & Dennis Kuhlmann, Foto’s: Thomas Ackermann, Dennis Kuhlmann & Kevin Wiegand, Vertaling: René van Wijngaarden
Er zijn verschillende succesverhalen gekend bij het gecombineerd houden van anolissen en gifkikkers. In dit artikel wordt de Anolis allogus voorgesteld, die bijna perfect te combineren valt, daar deze goed overweg kan met warmte en vochtige klimaten. Al zijn er wel enkele aandachtspunten!
Een obligate beschrijving van de soort en een voorstelling van de habitat geven al een goed idee hoe het terrarium ingericht of aangepast zal moeten zijn.
In het artikel wordt al voorbeeld een terrarium besproken van 90x60x80cm. Enkele aankledings-tips worden alvast nu verklapt: een foto op forexplaat als achtergrond, wat inheemse takken en verschillende varens en bromelia’s. Cruciaal voor hun primaire doel: zorgen voor presentatie-, schuil- en actiestructuren.
De Anolis allogus is geen kieskeurige eter. Wat er gegeten wordt? Lees vooral dit artikel! En vergeet het gutloaden niet!
De opvallende keelwam is bij zowel de mannen als de vrouwen aanwezig, en dit voor verschillende doeleinden (dominantie alsook rol bij paringsgedrag).
Een van de belangrijkste aandachtspunten bij dit gecombineerd houden, is een afzetplaats voorzien voor de anolis.
Kortom: deze middelgrote anolissoort is een echte aanrader! Is de interesse geprikkeld tot het houden ervan? Lees in dit artikel dan alles over het terrarium, het diertje, de aanpassingen, paring en opfok ervan!
Reisverslag Rostock: Dag 2 – het bezoek aan Erik Schoop
Tekst & foto’s: Mario Jungmann
Na het bezoek aan de dierentuin van Rostock (zie DN Magazine maart 2024) en een gezellige avond met de initiatiefnemers van het Ranitomeya fantastica “true nominat” conservatieproject, bracht het reisgezelschap (Willem Neeleman, Jeroen van der Steen en Mario Jungmann) de volgende dag een bezoek aan mede-hobbyist Erik Schoop in Rostock, Duitsland.
Het bezoek begint al met een zoektocht, deze naar het juiste hotel in Rostock, en een duel met de receptiemedewerker.
Na een lekker ontbijtje, vertrekt het gezelschap naar Erik Schoop. Erik is meer dan 35 jaar actief in de hobby en bekend om zijn fantastische resultaten met het kweken van verschillende Oophaga.
Bij een koffie in de woonkamer van Erik, viel vooral het indrukwekkende aquarium op, boordevol Tropheus-soorten.
Maar dan toch op naar het hoofddoel van het bezoek: de kikkerkamer. Soort per soort bespreekt Erik zijn aanpak en kweekmethodes. Wat ook opvalt is zijn aanpakmethode: om succesvol te zijn moet je van je dieren en fouten leren en moet je bereid zijn om dingen continue anders te doen… .
Naast foto’s van de prachtige dieren van Erik, valt er ook wat te lezen over zijn aanpak in dit artikel.
Dendrobates auratus ‘Costa Rica’
Tekst: Ted Nales, Foto’s: Ted Nales & Thomas Moeyaert
In januari 2023 maakten Ted en zijn vrouw een tocht door Costa Rica. In dit tweede artikel over de reis schrijft hij over de Dendrobates auratus ‘Costa Rica’.
Tijdens hun tochten hebben Ted en zijn vrouw heel wat dieren kunnen waarnemen: van groene leguanen, over kaaimannen naar wasbeertjes en prachtige vlinders. Maar de kikkers, die lieten zich vooral horen en niet zien… .
De eerste ontmoeting ermee was dan ook niet in het oerwoud, maar in de tuin van het hotel in Cahuita. Na een regenbuitje kwamen de auratussen spontaan aangehuppeld over de paden, het gras en tussen de planten en stenen. Meer kikkers in de tuin dan in het woud. Gewenning aan hotelgasten?
Mijn paludarium
Tekst & foto’s: Björn Wagemakers
‘Met de paplepel ingegeven’ is een spreekwoord dat bij Björn wel van toepassing is. Vader Frits (bij sommige van jullie misschien wel bekend omwille van zijn planten) nam hem mee naar beurzen en opa had thuis een kikkerbak. En toen ook de oom begon met een terrarium, werd de kikkerkriebel te groot.
Bjön vertelt ons over zijn laatste bak, 45x45x100cm groot en gebouwd door Dendrocare.
Ben je benieuwd hoe je een bak met deze afmetingen kunt inrichten? Dan zal dit artikel misschien wel dienen als bron van inspiratie!