September 2015
Dendrobates leucomelas ‘genet’
Een kweekverslag
Ze zijn groot, mooi gekleurd, zitten altijd in het zicht en maken een tof geluid. Ideale kenmerken die ervoor zorgen dat Dendrobates leucomelas geliefd is bij zowel beginners als veteranen in de hobby. En volgens mij is dit meer dan verdiend. De meesten onder ons weten dat er van D. leucomelas verschillende varianten zijn. De standaard variant, Guyana Banded, genet en Cerro Autana (ook wel groenvoet genoemd). Alle met hun eigen kenmerken en karakter. De een wat schuwer dan de ander, maar stuk voor stuk even interessant en mooi. Zelf houd ik de Cerro Autana en de genette variant. In dit verslag deel ik mijn ervaringen over het kweken van de genette vorm.
Glaskikkers kweken met vallen en opstaan
Het was halverwege 2009 dat ik een vijftal larven kreeg van een destijds ongeïdentificeerde glaskikkersoort uit Ecuador. Dit was de start van een lange periode van experimenteren, pionieren, gigantische hoeveelheden teleurstellingen en langzaam maar zeker kleine succesjes. Kweken met glaskikkers bleek alles behalve gemakkelijk. Soms behaalde ik eenvoudig resultaten, die bij anderen niet of nauwelijks te reproduceren bleken. Waar andere hobbyisten wel successen behaalden, was ik vaak niet in staat deze te herhalen. Relevante literatuur bleek schaars en gaf weinig aanknopingspunten. Nu, met ruim vijf jaar ervaring met glaskikkertjes, ben ik nog altijd gefascineerd door de mysteriën rond de voortplanting van deze kleine kikkertjes. Samen met enkele andere hobbyisten probeer ik zo veel mogelijk van deze geheimen te ontrafelen, maar geenszins beeld ik me in dat ik de wijsheid in pacht heb als het gaat om glaskikkers. Ik beloofde de redactie al ruim twee jaar geleden een artikel te schrijven over glaskikkers, maar elke keer werd mij door tegenslagen weer al te duidelijk dat ik nog helemaal niks van deze kikkers begreep. Nu is dan toch het moment gekomen om wat op papier te zetten. Wellicht biedt het houvast aan andere hobbyisten, maar evengoed realiseer ik mij dat toekomstige inzichten ervoor zullen zorgen dat wat ik hier schrijf geheel achterhaald raakt.
Wetenschappelijk nieuws
Repti-wall en Danny Vroon
Van een kale glazen bak tot een tropische binnentuin
Help de hobby vooruit!
Naarmate de kikkerhobby in populariteit groeit, zullen steeds meer mensen met vertrouwen deze prachtige diertjes aanschaffen. Mede door de kennis van hun behoeften in gevangenschap en de ontwikkeling van de technologie in gebruiksklare apparaten, kunnen we de hobby zo natuurgetrouw als mogelijk na bootsen. Bijna zo eenvoudig als met een druk op een knop.
Om orde te houden in het groeiende aantal liefhebbers, kikkersoorten met al hun gelijkenissen en kleurvormen, is een goede registratie steeds meer van belang.
Stofluizen als kikkervoer
Voor de allerkleinste kikkers is het niet eenvoudig om een flinke hoeveelheid klein voer
te kweken, dat ook nog eens voedzaam en gevarieerd moet zijn. Zo komen bijvoorbeeld jongen van Oophaga pumilio zodanig klein aan land dat ze niet eens direct kleine fruitvliegen kunnen eten. Kleine bladluizen en springstaarten zijn dan zo’n beetje het enige, maar wel goed voer, dat je ze kunt geven. Minuscule stof-luizen kunnen een goede aanvulling op het gevarieerde
menu zijn en blijken ook nog eens eenvoudig te kweken.
Het paludarium van Edwin Smid
Al sinds 1999 houdt Edwin Smid gifkikkers en hij was jarenlang een van de vaste kwekers van met name varianten van Dendrobates tinctorius. Iedere kikkerbeurs bood hij zijn talrijke en prachtige nakweekkikkers aan. Nu, na een verhuizing, is hij gestopt met kweken en heeft hij de kweekstelling ingeruild voor een groot paludarium in de woonkamer.
Hypsiboasrosenbergi
In dit artikel willen we een vrij grote boomkikker onder jullie aandacht brengen die we in Costa Rica veelvuldig hebben mogen aanschouwen. We hebben de gehele voortplantings-cyclus van deze mooie kikkers fotografisch kunnen vastleggen. Het meest opvallende is dat de jonge kikkertjes meer op glaskikkers lijken dan op de
ouderdieren.
Hét hok van Paul Uijttenboogaart
Begonnen in de discuswereld en letterlijk en figuurlijk uitgegroeid tot een kweker van formaat: mijn vader Paul Uijttenboogaart. Hij kweekt als sinds ik me kan herinneren pijlgifkikkers met een voorliefde voor
Dendrobates-soorten. Eerst in de garage, maar toen de schimmel het huis in dreigde te komen, werd alles verplaatst naar het ‘schuurtje’ in de achtertuin. Nu, zo’n 20 jaar later, hebben we met man en macht het schuurtje moeten ontruimen vanwege het beëindigen van zijn grote liefde: de kikkerhobby. Vanwege gezondheidsproblemen heeft Paul er voor gekozen om te stoppen met het kweken van zijn ‘kinderen’, waar
hij elke dag zeker enkele uren doorbracht.